دانلود مقاله ارزیابی توسعه معماری تعاملی با تاثیرپذیری از رویکرد تکنولوژی دیجیتال در طراحی با word دارای 15 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله ارزیابی توسعه معماری تعاملی با تاثیرپذیری از رویکرد تکنولوژی دیجیتال در طراحی با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله ارزیابی توسعه معماری تعاملی با تاثیرپذیری از رویکرد تکنولوژی دیجیتال در طراحی با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن دانلود مقاله ارزیابی توسعه معماری تعاملی با تاثیرپذیری از رویکرد تکنولوژی دیجیتال در طراحی با word :
چکیده
در سالهای اخیر، با ظهور کامپیوتر و بروز گونهای متفاوت از تعاملات بشری، تکنولوژی دیجیتال تأثیرات عمیقی بر روی بسیاری از جنبههای علمی و کاربردی علوم و فنون، هنر و معماری معاصر گذاشته است و بدین طریق راهی برای تغییر جهت تدریجی در افکار و ذهنیت معماران پدید آمده است تا با شفاف کردن نیازها و تطبیق آنها با خواستههای انسان، در جهت پیشرفت به تعامل با تکنولوژی بپردازند. در این میان عدهای از معماران و طراحان در پی آن بودهاند که در جهت معماری مرسوم در گذشته که برمبنای هندسه پایدار استوار بود، نوعی معماری براساس تکنولوژی دیجیتال خلق نمایند که رابطه فعال انسان و فضای معماری را نشان دهد و نام معماری تعاملی را بر آن نهادهاند. معماری تعاملی طرح کلی دیدگاهی برای آینده، از طریق ترکیب و یکپارچهسازی تکنولوژی جدید میباشد. بطور کلی معماری تعاملی شامل سه موضوع تعامل انسان و محیط، ابزارهای محرک فیزیکی و زیرساختهای محاسباتی قابل ادغام میباشد. در این پژوهش، طراحی معماری با رویکرد تعاملی مورد تاکید قرار گرفته و با تشریح مراحل مختلف طراحی معماری تعاملی و سه موضوع اصلی مورد اشاره، سعی خواهد شد تا با معرفی ابزارهای تکنولوژی دیجیتال در قالب سیستمهای خAه، محیطهای مجازی و ابزارهای مشارکتی، نقش مثبت معماری تعاملی در پرنمودن فضاهای خالی از پردازشهای اتوماتیک در طراحی نشان داده شود. سپس استفاده از این ابزارها با هدف بررسی کمی بهینهسازی فرایند، نه به معنای درنظرگیری تمام قیود و مشکلات و رفع آنها، بلکه به معنای بهتر نمودن فعالیت تیم طراحی، با استفاده از تکنولوژی دیجیتال مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که چگونه معمار میتواند آنچه را که میبیند، میشنود و لمس میکند و یا اطلاعاتی را که دریافت مینماید، در رویکردی تعاملی فرآوری نموده تا استفادهکنندگان از طرح بتوانند زمان بیشتری را با محیط معماری اطرافشان درگیر شوند.
واژه های کلیدی: معماری تعاملی، رویکرد دیجیتال، تکنولوژی، سیستمهای پویا
مقدمه
با ظهور کامپیوتر و بروز گونهای متفاوت از تعاملات بشری در سالهای اخیر، تکنولوژی دیجیتال تأثیرات عمیقی بر روی بسیاری از جنبههای علمی و کاربردی علوم و فنون، هنر و معماری معاصر گذاشته است و بدین طریق راهی برای تغییر جهت تدریجی در افکار و ذهنیت معماران پدید آمده است تا با شفاف کردن نیازها و تطبیق آنها با خواستههای انسان، در جهت پیشرفت به تعامل با تکنولوژی بپردازند. در این میان عدهای از معماران و طراحان در پی آن بودهاند که در جهت معماری مرسوم در گذشته که برمبنای هندسه پایدار استوار بود، نوعی معماری براساس تکنولوژی دیجیتال خلق نمایند که رابطه فعال انسان و فضای معماری را نشان دهد و نام معماری تعاملی را بر آن نهادهاند. معماری تعاملی طرح کلی دیدگاهی برای آینده، از طریق ترکیب و یکپارچهسازی تکنولوژی جدید میباشد. بطور کلی معماری تعاملی شامل سه موضوع تعامل انسان و محیط، ابزارهای محرک فیزیکی و زیرساختهای محاسباتی قابل ادغام میباشد. در این پژوهش، طراحی معماری با رویکرد تعاملی مورد تاکید قرار گرفته و با تشریح مراحل مختلف طراحی معماری تعاملی و سه موضوع اصلی مورد اشاره، سعی خواهد شد تا با معرفی ابزارهای تکنولوژی دیجیتال در قالب سیستمهای خAه، محیطهای مجازی و ابزارهای مشارکتی، نقش مثبت معماری تعاملی در پرنمودن فضاهای خالی از پردازشهای اتوماتیک در طراحی نشان داده شود. سپس استفاده از این ابزارها با هدف بررسی کمی بهینهسازی فرایند، نه به معنای درنظرگیری تمام قیود و مشکلات و رفع آنها، بلکه به معنای بهتر نمودن فعالیت تیم طراحی، با استفاده از تکنولوژی دیجیتال مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان خواهد داد که چگونه معمار میتواند آنچه را که میبیند، میشنود و لمس میکند و یا اطلاعاتی را که دریافت مینماید، در رویکردی تعاملی فرآوری نموده تا استفاده کنندگان از طرح بتوانند زمان بیشتری را با محیط معماری اطرافشان درگیر شوند .[1]
در سالهای اخیر، تکنولوژی دیجیتال تأثیرات عمیقی بر روی بسیاری از جنبههای علمی و کاربردی علوم و فنون، هنر و معماری معاصر گذاشته است. در این میان عدهای از معماران و طراحان در پی آن بودهاند که در جهت معماری مرسوم در گذشته که برمبنای هندسه
پایدار استوار بود، نوعی معماری براساس تکنولوژی دیجیتال خلق نمایند که رابطه فعال انسان و فضای معماری را نشان دهد. معماری تعاملی طرح کلی دیدگاهی برای آینده، از طریق ترکیب و یکپارچه سازی تکنولوژی جدید میباشد. فضای تعاملی، برپایه تقارب سیستم های هوشمند و دینامیکی ساخته شده است که این هماهنگی و سازگاری نهتنها در چارچوب بافت بشری و تعاملات محیطی، رضایتبخش است، بلکه بهوضوح بیانکننده این است که چرا سیستم های تعاملی مورد نیاز، بااهمیت و مفید هستند. به طور کلی معماری تعاملی شامل سه موضوع تعامل انسان و محیط، ابزارهای محرک فیزیکی و زیرساختهای محاسباتی قابل ادغام میباشد. در این پژوهش، طراحی معماری با رویکرد تعاملی به عنوان فرایندی پیچیده و چندمعیاره مورد تاکید قرار گرفته و با تشریح مراحل مختلف طراحی معماری تعاملی، سعی خواهد شد تا با معرفی ابزارهای تکنولوژی اطلاعات و ابزراهای دیجیتالی در قالب سیستمهای خAه،
محیطهای مجازی و ابزارهای مشارکتی، نقش مثبت معماری تعاملی در پرنمودن فضاهای خالی از پردازشهای اتوماتیک در طراحی سازه نشان داده شود. سپس استفاده از ابزارهای تکنولوژی اطلاعات با هدف بررسی کمی بهینهسازی فرایند، نه به معنای درنظرگیری تمام قیود و مشکلات و رفع آنها، بلکه به معنای بهتر نمودن فعالیت مهندسی تیم طراحی، با استفاده از تکنولوژی اطلاعات و از طریق حذف تنها برخی از اتلافات مورد مطالعه قرار گرفته است. در پایان براساس نتایج این پژوهش به عنوان یک جمع بندی کلی در زمینه کاربرد تکنولوژی اطلاعات در طراحی سازهها، می توان بیان نمود که، علیرغم فقدان آگاهی لازم و نیز موانع و مشکلات مختلف در برابر پیاده سازی این تکنولوژی، راهکارهایی جهت ارتقاء نسبی طراحی سازهها ارائه گردیده است.
روش پژوهش
در این مقاله، ترکیبی از روشهای تحقیق کیفی و کمی به کار برده شده است. اصلیترین شیوه تحقیق در این رساله، روش تحلیل محتوایی کیفی متون و نیز روش اکتشافی یا به طور خلاصه روش تحلیلی- اکتشافی است. هدف اصلی این مقاله بررسی و ارزیابی معماری تعاملی و استفاده از فناوری دیجیتالی برای توسعه معماری
تعاملی و تغییر مفاهیم فضا و زمان در معماری معاصر است. در این راستا روش انجام پژوهش در این مقاله، روش کتابخانهای و تحلیل محتوا میباشد. بر این اساس در قسمت اول پس از بررسی و مطالعه منابع و مأخذ مرتبط با موضوع پژوهش از جمله تکنولوژی دیجیتال، معماری دیجیتال و فضا و فضای تعاملی، به جستجو، طبقهبندی و تحلیل این مباحث پرداخته میشود. در مرحله بعد با استفاده از روش استدلال منطقی، تأثیر تکنولوژی دیجیتال بر فضای تعاملی مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته و این فرضیه که تعاملی بودن یکی از ویژگیهای فضای مجازی است، با روش استدلال منطقی تاثیرات معماری دیجیتال بر طراحی فضای تعاملی در معماری، اثبات گردیده است.
تاثیر عصر ارتباطات در توسعه معماری
در سالهای اخیر، محیطهای مجازی، توسعه بسیاری یافتهاند و در موارد مختلفی مورد استفاده قرار گرفتهاند. این محیطها، جهانی جدید را معرفی میکنند که توسط کامپیوترها و خطوط ارتباطی به موازات جهان فیزیکی ایجاد شده و مراقبت میشوند. در این محیط ما شاهد ترافیک دانش، اطلاعات، اسرار، سرگرمیها، نمادها، فرمها، صدا و نور هستیم که حاصل تجربه و دانش میلیاردها کاربر در سطح جهان هستند و بزرگترین فضای تبادل اطلاعات و علایق میباشند؛ از این رو ما با حجم وسیعی از اطلاعات روبرو هستیم که بدون دستهس بندی، مرتبسازی و بخشبندی، قابل استفاده نیستند؛ برای تبادل اطلاعات، خواستهها، اخبار و دلمشغولیهای کاربران، نیاز به معماری خاصی برای این محیطهاست (معماری مجازی) تا به وسیله آن بتوان این حجم وسیع اطلاعات را سامان داد و درنهایت این امر بتواند به توسعه دانش و فرهنگ کمک کند. معماری مجازی باید بتواند با تصاویر، نورپردازیها، بصریسازیها و ; محیطی مناسب برای تبادل دانش و اطلاعات فراهم سازد و کاربر را در ارتباطی مناسب و دوسویه با دیگر کاربران قرار دهد . این نوع ارتباط -چند نفر با چند نفر- از طریق تکنولوژی ارتباطی در نوع خود کاملاً جدید است؛ در ابزارهای ارتباطی قدیمیتر مثل تلفن و موبایل ارتباط به صورت یک نفر با یک نفر است و در تلویزیون و رادیو این ارتباط به صورت یک نفر با خیلیها میباشد؛ در حالی که در فضای مجازی، این ارتباط از نوع خیلیها با خیلیهاست و این به خودی خود گویای این مسئله است که ما به یک نوع فضای ارتباطی کاملاً جدید با یک معماری خاص نیازمندیم تا بتوانیم این حجم وسیع ارتباطات عمومی خیلیها با خیلیها را سامان دهیم تا فرد از سرگشتگی ناشی از غوطهوری در محیطی با خیل عظیم کاربران رهایی یابد و نوعی ارتباط گزینشی با محیط و دیگر کاربران داشته باشد و همچنین بتواند در مشارکت و تعامل فرهنگی و اجتماعی با دیگر کاربران قرار گیرد. در اینجا به گفته استرهویس، ما به نسل جدیدی از معماران نیاز داریم که نه تنها ساختمانهایشان را طراحی میکنند، بلکه آنها را برنامهریزی
مینمایند و به جای مهندسان سازه و مکانیک با مهندسین کامپیوتر و طراحان وبسایت کار میکنند. آنها معماران اطلاعات نسل آینده هستند .[2]
این معماری از جایی شروع میشود که سنگ، بتن و آجر جای خود را به خط و ضلع و بافت میدهد و کاملاً غیرمادی میشود؛ با وجود تفاوتهای عمیق معماری مجازی و معماری جهان فیزیکی، هنوز تشابهات بسیاری بین این دو وجود دارد و تجربه معماری جهان فیزیکی میتواند برای طراحی محیطهای مجازی بسیار مفید باشد، در این زمان ما به نسل جدیدی از معماران، معماران برنامهنویس نیاز داریم که به جای آشنایی با اصول سازه و مکانیک، با برنامهنویسی کامپیوتری آشنا باشند. این معماری در عین حال میتواند تاثیرات عمیقی بر روی معماری جهان فیزیکی بگذارد که میتوان در کارهای اخیر معمارانی همچون گرگ لین، جس هریزر و مارکوس نواک مشاهده کرد.
- ۹۵/۰۶/۰۲