دانلود مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه با word دارای 27 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است
بخشی از فهرست مطالب پروژه دانلود مقاله امام خمینى و احیاى نگرش سیاسى به عاشورا و تشکل بخشى به شیعه با word
راهکارهاى تشکلبخشى
1 تربیت شاگردان
2 درس ولایت فقیه و حکومت اسلامى
3 بهرهبردارى صحیح از مناسبتهاى اسلامى در جهت هدایت و بهکارگیرى مردم
4 الگودهى
4/1 مبارزه با ظلم
4/2 سازش ناپذیرى در برابر ظلم
4/3 صبر در برابر مشکلات
4/4 ایثار و فداکارى
عینیت تشکیلات
1 ولایت فقیه
2 مردم سالارى دینى
فهرست منابع
راهکارهاى تشکلبخشى
بخش عظیم و مهم نگرش احیاگرانه امامخمینى به نهضت عاشوراى حسینى در سیره سیاسى ایشان در قیام و مبارزه علیه ظلم و تشکلبخشى به جامعه شیعه تبلور مىیابد. امام نهضت خود را به پیروى از قیام خونین امامحسین(ع) و بر پایه تجربه تاریخى و عبرتآموزى از نقاط ضعف و قوت قیامهاى شیعیان در طول تاریخ، خصوصاً مبارزات عالمان شیعى در سدههاى اخیر استوار کرد و مسیر مبارزه و اهداف و آینده انقلاب اسلامى را مشخص نمود
سیره عملى ایشان قبل از قیام و پس از آن مبیّن این حقیقت است که امام بر پایه فرهنگ انسانساز و عزتآفرین عاشورا، راهکارهایى را بستر تشکلبخشى به شیعه قرار داده است که به مهمترین آنها اشاره مىشود
1 تربیت شاگردان
حوزه درس امام به گونهاى بود که یک طلبه واقعى تربیت مىکرد و فقط یک سلسله مباحث خشک علمى نبود، بلکه شاگردانى تربیت مىکرد که براى آینده اسلام فایده داشته باشند.[18] و هنگامى که به درس خارج فقه مىپرداخت زمینه ظهور انقلاب اسلامى را مهیا مىکرد و در هر دوره شاگردانى بیشتر از دوره قبل تربیت مىیافت و نسل جدید روحانیت با افکار انقلابى پدید مىآمد.[19]
2 درس ولایت فقیه و حکومت اسلامى
در دورانى که در حوزههاى علمیه و میان اندیشمندان هیچ گونه بحثى مستدل و جامع درباره حکومت اسلامى ارائه نمىشد و اگر هم سخنى از حکومت اسلامى به میان مىآمد بیشتر با معیارهاى حکومت دمکراسى در غرب مطرح مىگردید؛ امام در سال 48 در ایام تبعید بحث مستدل و منظم حکومت اسلامى و ولایت فقیه را مطرح ساخت و با استشهاد به دلایل عقلى و نقلى مشروعیت و کارآمدى[20]
حکومت اسلامى را به مجامع علمى و فرهنگى معرفى کرد، و از روحانیون درخواست نمود تا براى معرفى اسلام و حکومت اسلامى، نهضتى «عاشورایى» بر پا کنند.[21] امام با ترویج اندیشه ایجاد حکومت اسلامى در صدد حاکمیت دین و اجراى قوانین اسلامى در همه شؤون فردى و اجتماعى، سیاسى و اقتصادى برآمد و بر این باور بود که تا اسلام حکومت نداشته باشد، نمىتوان آن را از بدعتها و تحریفها حفظ نمود و این اقدام امام بیانگر برنامهریزى و آیندهنگرى براى تشکل بخشیدن به دین و شیعه است
در دوران فراگیرى و شتاب انقلاب ایشان طى نامهاى به یکى از مراجع قم خواهان حمله به شخص شاه شده بود امّا پاسخ شنید که نمىدانیم بعد از رفتن شاه چه خواهد شد امام گفتند: «من فکرش را کردهام».[22]
در اندیشه و نگرش سیاسى امام حکومت اسلامى برابر با تمام مفهوم سیاست است.[23] و معتقد بود که امام حسین(ع) براى دستیابى به حکومت اسلامى قیام کرده است؛
ایشانمىفرماید
«; آمده بود حکومت هم مىخواست بگیرد و این یک فخرى است و آنهایى که خیال مىکنند که حضرت سیدالشهداء(ع) براى حکومت نیامده، خیر؛ اینها براى حکومت آمدند.»[24]
درباره فرستادن مسلم بن عقیل به شهر کوفه نیز مىفرماید
«او مسلم را فرستاد تا مردم را دعوت کند به بیعت تا حکومت اسلامى تشکیل بدهد.»[25]
قدر مسلّم در پرتو ایجاد حکومت اسلامى است که عدل و قسط در جامعه فرا گیر مىشود و اجراى احکام مترقى اسلام تحقق مىپذیرد
3 بهرهبردارى صحیح از مناسبتهاى اسلامى در جهت هدایت و بهکارگیرى مردم
سیره سیاسى امام در مبارزه با رژیم ستمشاهى و تشکیل حکومت هیچگاه بر مبناى فعالیت براى تشکیل یک حزب یا سازمان سیاسى خاصى نبود، بلکه ایشان همانند سیره انبیاء عظام برنامه اصلى خود را بر پایه آگاهى تودههاى میلیونى و مسلمان ایران بنا نهاد و با شناخت کامل از تأثیرات عمیق روحى و روانىِ مناسبتهاى اسلامى خصوصاً ایام عزادارى امام حسین(ع) در جان و افکار مردم به هدایت سیاسى آنان پرداخت
امام با نگرشى نو به ابعاد سیاسى عاشورا و با توجه به انرژى متراکم و اثر بخش اما فراموش شده توده مردم به جهتدهى عزادارىهاى حسینى پرداخت؛ ایشان از آغاز نهضت به توانمندىهاى عظیم و کارساز مردم هدایت یافته معتقد بود و هنگامى که در سالهاى اول نهضت برخى از عالمانِ غافل از قدرت سیاسى کارآمدِ مردمِ آگاه و هدایتیافته به امام مىگفتند که ما بمب نداریم که بر سر شاه بزنیم، این فقیه دوراندیش و روشنضمیر با توجه به قابلیت هدایتیافتن مردم در پرتو زحمات و تلاشهاى روحانیّت متعهد در ایام عزادارى و حضور در صحنه مبارزه یاسى براى سرنگونى رژیم پهلوى فرمود
«ما نیرویى داریم که به مراتب از بمب کارسازتر است».[26]
امام همواره به بهرهبردارى صحیح از ابعاد سیاسى عاشورا در جهت تعمیق معارف دینى و سیاسى مردم همت مىگماشت و مىفرمود
«این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم براى سیدالشهدا، نه سیدالشهدا احتیاج به این گریهها دارد و نه این گریه خودش فى نفسه یک کارى از آن مىآید;جنبه سیاسى این مجالس بالاتر از همه جنبههاى دیگرى است کههست».[27]
به سخنرانان و خطیبان هم فرمود
«اهل منبر ایدهم الله تعالى کوشش کنند در اینکه مردم را سوق بدهند به مسائل اسلامى و مسائل سیاسى اسلامى».[28]
نقش مساجد و حسینیهها در احیاى فرهنگ و ارزشهاى حماسى عاشورا بر هیچ کس پوشیده نیست. اجتماع مردم در این مراکز بهترین فرصتى بود که امام در جهت تحکیم مبانى اعتقادى و سیاسى مردم بهرهبردارى نمود و به گسترش انقلاب در جمیع اقشار ملت و شهرهاى مختلف ایران انجامید. نکته مهم دیگرى که در پرتو این بهرهبردارى تبلور یافت وحدت و وفاق ملى است. با توجه به اکثریت قریب به اتفاق شیعه مذهب بودن ملت ایران، امام براى به حرکت در آوردن مردم از مناسبتهاى دینى خصوصاً عاشورا در جهت وحدت و همدلى مردم استفاده مىجست
امام به محور وحدت جامعه اهمیت فراوانى قائل بود و با سیرى در اندیشه و آثار ایشان مطالبِ موضوع وحدت نسبت به سایر موضوعات از درصد بیشترى برخوردار است. ایشان با تأکید بر حدیث «یَداللهِ مع الجماعه»[29] وحدت و همدلى را زمینهساز نزول عنایات و امدادهاى الهى در حل مشکلات سیاسى اجتماعى ملت مىدانست و همواره اقشار مختلف مردم را به محورهاى وحدت توجه مىداد
یکى از مهمترین و فراگیرترین محورهاى وحدت که کلیه اقشار مردم را تحت یک پرچم به حرکت خود جوشدینى و مردمى وا مىداشت ایام محرم و عاشوراى حسینى بود.امام در این باره مىفرماید
«; [مکتب اسلام] روزهایى را پیش آورده است که با خود این روزها و انگیزه این روزها تحکیم وحدت مىشود، مثل عاشورا و اربعین».[30]
امام عاشورا را به یکى از نمادهاى وحدت شیعه در جهان براى مبارزه با ظلم تبدیل ساخت که اقشار مختلف و احزاب سیاسى با هر گرایش و سلیقهاى بر اساس این محور به وفاق و همدلى براى پیروزى بر دشمن تلاش نمایند؛ ایشان به اثرات و نتایج مهم این وحدت در پیروزى انقلاب اسلامى اشاره مىنماید
«تمام این وحدت کلمهاى که مبدأ پیروزى ما شد، براى خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگوارى و این مجالسِ ترویج و تبلیغ اسلام شد».[31]
مطلب دیگر سازمان یافتن مردم در مراسم عزادارىها براى مبارزه و منظم شدن برنامهها بدون دخالت هیچ حزب سیاسى بود و این امر بنا به رهنمودهاى امام توسط روحانیت که پرچمدار مبارزه و رهبران معنوى مردم و پیشتازان عرصه انقلاب بودند در شهرهاى مختلف ایران صورت مىگرفت. چهار راهپیمایى عظیم و گسترده مردم در روزهاى تاسوعا، عاشورا، اربعین و بیست و هشتم صفر سال 57 که سرنوشت انقلاب اسلامى را رقم زد و تعجب سیاستمداران جهان را بر انگیخت و سردمداران استکبار جهانى را از ادامه حمایتهاى سیاسى رژیم پهلوى مأیوس ساخت، دستاورد بهرهبردارى صحیح و مناسب از ایام الله عزادارى و جهت دهى به حرکتهاى مردمى از سوى امام بود
4 الگودهى